جذام یا Leprosy یک بیماری عفونی و مزمن است که توسط باکتری Mycobacterium leprae یا بعضاً Mycobacterium lepromatosis ایجاد می‌شود. این بیماری بر سیستم عصبی و پوست تأثیر می‌گذارد و می‌تواند به طور تدریجی باعث خسارت و نقص قابل توجهی در نظام عصبی و اندام‌ها شود.

علایم جذام متنوع هستند و می‌تواند در سطوح مختلف جسم، از جمله پوست، عصب‌ها، عضلات و مفاصل، ظاهر شود. بعضی از علایم شایع جذام شامل تشکیل ضایعات و آفت‌ها در پوست با لکه‌های قهوه‌ای، قرمز یا بی‌رنگ، کاهش حساسیت در پوست و عضلات، تحلیل عضلانی، ضعف عضلانی، تورم مفاصل، آلودگی عصبی و تغییرات در ناخن‌ها است.

جذام با استفاده از داروهای مخصوص قابل درمان است، اما درصدی از افراد ممکن است برخی نقاط از ضرر ناشی از بیماری را برطرف نکنند. برنامه‌های درمانی بلند مدت با همکاری چندین دارو می‌توانند اثر مثبت بر روی کنترل و درمان جذام داشته باشند.

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B0%D8%A7%D9%85

مشکلات جذام

جذام می‌تواند به چندین مشکل و عارضه منجر شود. برخی از مشکلات و عوارض جذام عبارتند از:

1. آفت‌ها و ضایعات پوستی: جذام به طور عمده بر پوست تأثیر می‌گذارد و می‌تواند منجر به تشکیل ضایعات و آفت‌های پوستی با لکه‌های قهوه‌ای، قرمز یا بی‌رنگ شود.

2. کاهش حساسیت: جذام می‌تواند کاهش حساسیت در نواحی مبتلا شده، به ویژه در دست‌ها، پاها و صورت، ایجاد کند. این مشکل می‌تواند باعث آسیب و زخم‌های توجه‌ناپذیر شود.

3. آسیب عصبی: باکتری‌های جذام می‌توانند سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار دهند و باعث آسیب و نقص عصبی در اندام‌ها شوند. این مشکل می‌تواند باعث احساس سوزش، تنبلی، سستی عضلات و افت قدرت در استفاده از اندام‌ها شود.

4. تغییرات مفصلی: جذام می‌تواند منجر به التهاب و تورم در مفاصل شود، که می‌تواند باعث درد، محدودیت حرکت و آسیب مفصلی شود.

5. آسیب سرخرگ‌ها: در برخی موارد جذام می‌تواند باعث ضربان نابهنجار و آسیب به سرخرگ‌ها شود که می‌تواند منجر به مشکلات قلبی و عروقی گردد.

6. آثار روانی و اجتماعی: بیماران مبتلا به جذام ممکن است با مشکلات روانی و اجتماعی مواجه شوند، از جمله تبعیض و تنبیه‌های اجتماعی، ایزوله شدن و از دست دادن ارتباطات اجتماعی.

در صورت تشخیص و درمان زودهنگام، بسیاری از اثرات جانبی جذام کاهش می‌یابد و با درمان مناسب، اکثر افراد قادر به کنترل بیماری و بهبودی بخشیدن به عوارض آن هستند.

روش انتقال جذام

جذام به طور عمده از طریق تماس مستقیم و نزدیک با افراد مبتلا به بیماری به افراد سالم منتقل می‌شود. راه های انتقال جذام عبارتند از:

1. تماس مستقیم پوست به پوست: وجود تماس مستقیم و مداوم با پوست افراد مبتلا به جذام، به ویژه در صورت تماس با ضایعات پوستی ناشی از بیماری، می‌تواند باعث انتقال عفونت شود.

2. تنفس: باکتری‌های جذام می‌توانند از طریق تنفس حامله‌های هوا به بیرون داده شده توسط افراد مبتلا، انتقال یابند. این معمولاً در مواردی اتفاق می‌افتد که افراد مبتلا به جذام بی‌درمان هستند و حاملیت بالا در برابر باکتری را دارند.

3. التماس با اشیا آلوده: در برخی موارد، باکتری‌های جذام می‌توانند بر روی اشیا مثل لباس‌ها، حوله‌ها، ابزارهای پزشکی و دیگر مواد ماندگار شوند، و درصورت تماس مستقیم با پوست سالم، به افراد سالم منتقل شوند.روش انتقال جذام

مهمترین نکته درباره انتقال جذام این است که تماس مختصر و عارضه‌ای با افراد مبتلا به جذام معمولاً خطر انتقال بیماری را افزایش نمی‌دهد. انتقال جذام نیازمند تماس مداوم و مستقیم با افراد مبتلا و عدم درمان مناسب است. برای کنترل و جلوگیری از انتقال جذام، درمان مناسب و به موقع بیماران مبتلا کلیدی است.